Το κυνήγι της…Ιθάκης
Όταν μεγαλώσω θα έχω όμορφα
μακριά μαλλιά σαν της Ραπουνζέλ, θα γυρίσω όλο τον κόσμο…θα ακουμπήσω το
φεγγάρι, θα γίνω γιατρός, θα παντρευτώ και θα φοράω ένα παραμυθένιο λευκό
νυφικό με μεγάααλη ουρά, θα γίνω διάσημη, θα , θα , θα …
Παιδικά όνειρα, στόχοι,
φιλοδοξίες …Τελικά ζούμε για να ονειρευόμαστε ή μήπως ονειρευόμαστε για να
ζούμε; Είναι ωραία η ζωή όταν πετάς με μαγικό χαλί σου, το ουράνιο τόξο τι
γίνεται όμως όταν πέφτεις ξαφνικά και προσγειώνεσαι στην όχι και τόσο αγγελικά
πλασμένη σύγχρονη πραγματικότητα; Αξίζει εν τέλει να αφιερώσουμε όλη μας τη ζωή
για να πετύχουμε το στόχο; Και αν δεν πετύχει; Και μετά τι ; Καταρρέουν όλα;
Διαλύονται όσα έχτιζες τόσο καιρό;
Όσο είσαι νέος και πετάς στα
σύννεφα της ζωής που σε περιμένει θεωρείς ότι : « Όλα είναι δυνατά, όλα είναι
πραγματοποιήσιμα, σε όλα και παντού »
και ολόκληρος ο κόσμος σου ανήκει.
Δυστυχώς όμως το γνωστό : « Ζήσαν
αυτοί καλά και εμείς καλύτερα… » δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την πραγματικότητα
και ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο αλλά και την άμαξα για τις πιο φιλόδοξες
μικρές κυρίες ίσως αργήσει να φανεί. Αν όμως
δεν έχουμε κάποιο σκοπό τότε δεν έχουμε και κατεύθυνση και η ζωή μοιάζει
ανούσια, ανάλατη, άγευστη. Από την άλλη και εφόσον τα νομίσματα έχουν δυο όψεις
θα μπορούσε κανείς να πει ότι θέτοντας
μη ρεαλιστικούς στόχους κινδυνεύουμε να μείνουμε από βενζίνη στην πορεία…E και; Θα κάνουμε οτοστόπ,
υπάρχει τρόπος!
Αυτό που μετράει είναι το ταξίδι-
να τι ήθελε να πει ο μεγάλος ποιητής- και οι εμπειρίες που αποκομίζεις από
αυτό…
« Σα βγεις στον πηγαιμό για την
Ιθάκη να εύχεσαι νά ’ναι μακρύς ο δρόμος…»
Κ. Καβάφης
Το θέμα είναι να κυνηγάει κανείς
το σωστό θησαυρό γιατί ότι λάμπει δεν είναι απαραίτητα και χρυσός. Να καταφέρει
να ξεφύγει από κάθε είδους ματαιοδοξία και να ψάξει για αυτό που θα τον κάνει πραγματικά
ευτυχισμένο. Ίσως θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του στόχου. Το
«Όνειρο», η «Ιθάκη» πρέπει να είναι τελικά κοινή για όλους.
Στο δικό μου φανταστικό λεξικό
εννοιών λοιπόν Στόχος είναι: να φτάσεις σε κάποια ηλικία –γιατί η
ζωή είναι μικρή, μη το ξεχνάς – και να μην υπάρχει κάτι το οποίο ήθελες πολύ να
κάνεις αλλά δείλιασες και τώρα μετανιώνεις για αυτό. Σίγουρα θα θυμηθείς πολλά κατορθώματα
που θα σε κάνουν να κοκκινίζεις και μάλλον θα πασχίζεις να ξεχάσεις όμως αν
υποθέσουμε ότι η ζωή είναι μια παράσταση και εσύ πρωταγωνιστείς δεν θα
χρειαστεί να προβάρεις πρώτα; Δέξου λοιπόν τα λάθη σου σαν πρόβα…Πρόβα που χάρη σε αυτήν θα δώσεις τον
καλύτερο σου εαυτό στη σκηνή, γιατί έμαθες και δεν θα ξεχάσεις τα λόγια σου
ξανά. Μπορείς πλέον και χωρίς τον υποβολέα!
Ακόμη και αν στο τέλος δεν πετύχεις κάποια σου επιθυμία κάποιος λόγος θα
υπάρχει, όλα γίνονται για κάποιο λόγο…Εξάλλου θα είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος
και αυτή σου η πληρότητα θα σου έχει
δώσει τη δυνατότητα να αναγνωρίζεις στον εαυτό σου το γεγονός ότι προσπάθησες.
Σημασία έχουν μόνο τα μαγικά, γεμάτα εμπειρίες μονοπάτια που περπάτησες. Τα
σταυροδρόμια που συνάντησες…μέχρι να φτάσεις…Να φτάσεις; Να φτάσεις που;
Δεν θυμάσαι; Δεν θυμάμαι…ούτε εγώ
θυμάμαι…δεν πειράζει…έζησα, ζω, αναπνέω, είμαι γεμάτη…Όμως απορώ ακόμη: Ζούμε
για να ονειρευόμαστε ή μήπως ονειρευόμαστε για να ζούμε; Ποιός ξέρει; Μπορεί
και τα δύο…Δεν έχει σημασία…Εγώ πάντως δεν θα σταματήσω ποτέ να
ονειρεύομαι…Κανείς δε μπορεί να με σταματήσει…Εσύ;
«Όλα είναι δυνατά όλα είναι
πραγματοποιήσιμα σε όλα και παντού.» , Andre Salmon
No comments:
Post a Comment